کاردرمانی چیست؟

کاردرمانی اشاره داردفرآیند ارزیابی، درمان و آموزش بیمارانی که توانایی خودمراقبتی و کار را به درجات مختلف به دلیل ناتوانی یا ناتوانی جسمی، ذهنی و رشدی از طریق فعالیت‌های شغلی هدفمند و انتخابی از دست می‌دهند.نوعی روش درمانی توانبخشی است.

هدف اصلی این است کهبه افراد کمک می کند تا در فعالیت های روزمره شرکت کنند.کاردرمانگران می توانند از طریق همکاری با افراد و جوامع یا از طریق تعدیل فعالیت یا اصلاح محیط، توانایی مشارکت بیماران را بهبود بخشند و از آنها برای مشارکت بهتر در فعالیت های کاری که می خواهند، باید یا انتظار انجام آن را دارند حمایت کنند تا به اهداف درمانی دست یابند. .

از تعریف دیده می شود،کاردرمانی نه تنها بهبود عملکرد اندام بیماران، بلکه بازیابی توانایی زندگی بیماران و بازگشت سلامت و شادی را نیز دنبال می کند.با این حال، بسیاری از روش‌های کاردرمانی موجود چنین نیستندشناخت، گفتار، حرکت و سلامت روان را به طور ارگانیک ادغام کنید.علاوه بر این، یک گلوگاه در اثر توانبخشی اختلال عملکرد مغز وجود دارد و فناوری توانبخشی غیراینترنتی نیز درمان توانبخشی را به زمان و مکان ثابت محدود می کند.

معرفی کاردرمانی

1. آموزش فعالیت های شغلی عملکردی (آموزش عملکرد دست اندام فوقانی)

با توجه به شرایط مختلف بیماران، درمانگران به طور ماهرانه ای تمرینات را در فعالیت های غنی و رنگارنگ برای بهبود دامنه حرکتی مفصل، افزایش قدرت و استقامت عضلانی، عادی سازی تنش عضلانی، بهبود تعادل و توانایی هماهنگی و افزایش سطح عملکرد کلی بدن ادغام می کنند. .

2. آموزش بازی مجازی

بیماران می توانند در بازی های سرگرمی با ربات توانبخشی بازو و دست، از تمرین خسته کننده روتین توانبخشی خلاص شوند و توانبخشی عملکرد بدن و عملکرد شناختی را دریافت کنند.

3. گروه درمانی

گروه درمانی به درمان همزمان گروهی از بیماران اشاره دارد.از طریق تعامل بین فردی در گروه، فرد می تواند مشاهده کند، بیاموزد و در تعامل تجربه کند، بنابراین سازگاری خوبی با زندگی ایجاد می کند.

4. آینه درمانی

برای جایگزینی اندام آسیب دیده با تصویر آینه ای از اندام طبیعی بر اساس همان تصویر شی منعکس شده توسط آینه و درمان آن از طریق بازخورد بصری برای دستیابی به هدف از بین بردن احساسات غیر طبیعی یا بازگرداندن حرکت.اکنون در درمان سکته مغزی، آسیب اعصاب محیطی، دردهای عصبی و درمان توانبخشی اختلالات حسی استفاده می شود و نتایج قابل توجهی به دست آورده است.

5. آموزش ADL

این شامل غذا خوردن، تعویض لباس، بهداشت فردی (شستن صورت، مسواک زدن، شستن مو)، حرکت انتقال یا انتقال و غیره است. هدف این است که بیماران توانایی خودمراقبتی را دوباره تمرین کنند یا از روش جبرانی برای حفظ اصول اولیه استفاده کنند. نیازهای زندگی روزمره

6. آموزش شناختی

با توجه به نتایج ارزیابی عملکرد شناختی، می‌توان زمینه‌ای را یافت که در آن بیماران دچار اختلال شناختی هستند تا اقدامات مداخله‌ای خاص مربوطه را در جنبه‌های مختلف از جمله توجه، جهت‌گیری، حافظه و آموزش توانایی حل مسئله اتخاذ کنیم.

7. وسایل کمکی

وسایل کمکی ابزارهای ساده و کاربردی هستند که برای بیماران ساخته شده اند تا توانایی های از دست رفته خود را در زندگی روزمره، سرگرمی و کار جبران کنند، مانند غذا خوردن، لباس پوشیدن، رفتن به توالت، نوشتن و تماس تلفنی.

8. ارزیابی مهارت های حرفه ای و آموزش توانبخشی

از طریق آموزش توانبخشی شغلی و سیستم ارزیابی استاندارد، درمانگران می توانند توانایی های جسمی و روانی بیماران را اندازه گیری و ارزیابی کنند.از نظر موانع، درمانگران می توانند با آموزش عملی، توانایی بیماران را برای سازگاری با جامعه بهبود بخشند، شرایطی را برای بازگرداندن بیماران به خدمت ایجاد کنند.

9. مشاوره تحول محیط زیست

با توجه به سطح عملکردی بیماران، محیطی که قرار است به آن بازگردند باید در محل مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا عوامل موثر بر فعالیت های روزمره زندگی آنها مشخص شود.علاوه بر این، هنوز هم لازم است طرح اصلاحی ارائه شود تا توانایی بیماران در زندگی مستقل را تا حد زیادی بهبود بخشد.

تفاوت بین کاردرمانی و فیزیوتراپی

بسیاری از افراد نمی توانند تفاوت بین فیزیوتراپی و کاردرمانی را تشخیص دهند:فیزیوتراپی بر نحوه درمان خود بیماری تمرکز دارد، در حالی که کاردرمانی بر نحوه هماهنگ کردن بیماری یا ناتوانی با زندگی تمرکز دارد.

در نظر گرفتن آسیب ارتوپدی به عنوان مثال،PT تلاش می کند تا با افزایش تحرک، اصلاح استخوان ها و مفاصل یا کاهش درد، خود آسیب را بهبود بخشد.OT به بیماران کمک می کند تا کارهای روزانه لازم را انجام دهند.این ممکن است شامل استفاده از ابزارها و فن آوری های جدید باشد.

کاردرمانی عمدتاً بر بهبود عملکردی بیماران مبتلا به اختلالات مشارکت جسمی، ذهنی و اجتماعی متمرکز است، در حالی که فیزیوتراپی عمدتاً بر بهبود قدرت، فعالیت و تعادل عضلانی بیماران متمرکز است.

اگرچه تفاوت های زیادی بین آنها وجود دارد، اما تقاطع های زیادی بین OT و PT وجود دارد.کاردرمانی و فیزیوتراپی مکمل یکدیگر هستند و یکدیگر را ارتقا می دهند.از یک سو، فیزیوتراپی سنگ بنای کاردرمانی را فراهم می کند، کاردرمانی می تواند بر اساس فیزیوتراپی بر روی عملکردهای موجود بیماران درگیر در کار و فعالیت های عملی باشد.از سوی دیگر، فعالیت های بعد از کاردرمانی می تواند عملکرد بیماران را بیشتر بهبود بخشد.

هر دو OT و PT برای ارتقای بیماران برای بازگشت بهتر و سریعتر به خانواده و جامعه ضروری هستند.به عنوان مثال، کاردرمانگران اغلب در آموزش افراد برای پیشگیری و اجتناب از صدمات و آموزش فرآیندهای درمانی به مردم، درست مانند فیزیوتراپ ها، مشارکت دارند.به نوبه خود، فیزیوتراپیست ها اغلب به افراد کمک می کنند تا توانایی خود را در انجام فعالیت های روزانه از طریق آموزش و آموزش بهبود بخشند.اگرچه این نوع تلاقی بین حرفه ها وجود دارد، اما همه آنها نقش های بسیار مهمی دارند و در چیزی خوب هستند.

اکثر کارگران توانبخشی عموماً معتقدند که OT بعد از PT شروع می شود.با این حال، ثابت شده است که استفاده از کاردرمانی در مراحل اولیه برای توانبخشی بعدی بیماران مهم است.

بیشتر بخوانید:

آیا بیماران سکته مغزی می توانند توانایی مراقبت از خود را بازگردانند؟

رباتیک توانبخشی راه دیگری را برای توانبخشی عملکرد اندام فوقانی به ما می دهد

روش موثر توانبخشی عملکرد دست