Metody rehabilitacji po udarze

Jakie są metody rehabilitacji po udarze?

1. Aktywny ruch

Kiedy kończyna z dysfunkcją może aktywnie się unieść, trening powinien skupiać się na korygowaniu nieprawidłowych pozycji.Paraliżowi kończyn często towarzyszy nieprawidłowy tryb ruchu po udarze, oprócz osłabienia siły.Może dotyczyć zarówno kończyn górnych, jak i dolnych.

2. Trening przysiadów

Pozycja siedząca jest podstawą chodzenia i codziennych czynności życiowych.Jeśli pacjent może siedzieć, zapewni to dużą wygodę podczas jedzenia, defekacji i oddawania moczu oraz ruchu kończyn górnych.

3. Trening przygotowawczy przed staniem

Pozwól pacjentowi usiąść na krawędzi łóżka, z nogami rozstawionymi na podłożu i przy podparciu kończyn górnych, ciało powoli przechyla się w lewo i prawo.Na przemian używa zdrowej kończyny górnej do uniesienia dysfunkcyjnej kończyny górnej, a następnie używa zdrowej kończyny dolnej do uniesienia dysfunkcyjnej kończyny dolnej.Za każdym razem 5-6 sekund.

4. Trening na stojąco

Podczas treningu członkowie rodziny muszą zwracać uwagę na postawę pacjenta w pozycji stojącej, aby jego stopy stały równolegle w odległości pięści pośrodku.Ponadto staw kolanowy nie może być zgięty ani nadmiernie wyprostowany, podeszwy stóp znajdują się całkowicie na podłożu, a palce u nóg nie mogą być zaczepione o podłoże.Ćwicz przez 10-20 minut za każdym razem, 3-5 razy dziennie.

5. Trening chodzenia

W przypadku pacjentów z porażeniem połowiczym trening chodu jest trudny, dlatego członkowie rodziny powinni dodawać pewności siebie i zachęcać pacjentów do kontynuowania ćwiczeń.Jeśli kończyna z dysfunkcją ma trudności z wykonaniem kroku do przodu, najpierw wykonaj trening sprawdzający czas.Następnie ćwicz chodzenie powoli i stopniowo, a następnie naucz pacjenta samodzielnego chodzenia.Członkowie rodziny mogą za każdym razem pomóc pacjentowi w przesunięciu dysfunkcyjnych kończyn do przodu na odległość 5–10 metrów.

6. Trening stopniowy i spadkowy

Po przećwiczeniu równowagi na płaskim podłożu pacjenci mogą przystąpić do treningu wchodzenia i schodzenia.Na początku musi być ochrona i pomoc.

7. Trening siły rdzenia tułowia

Bardzo ważne są również ćwiczenia takie jak przewracanie się, przysiady, utrzymanie równowagi w pozycji siedzącej i ćwiczenia mostkowe.Mogą poprawić stabilność tułowia i zapewnić dobrą podstawę do stania i chodzenia.

8. Terapia mowy

Niektórzy pacjenci po udarze, szczególnie ci z porażeniem prawostronnym, często mają zaburzenia rozumienia języka lub ekspresji.Członkowie rodziny powinni już na wczesnym etapie wzmacniać komunikację niewerbalną z pacjentem, taką jak uśmiechanie się, głaskanie i przytulanie.Ważne jest, aby pobudzać chęć pacjentów do wypowiadania się na tematy, które są dla nich najważniejsze.

Praktyka językowa również powinna przebiegać według zasady „krok po kroku”.Najpierw przećwicz wymowę [a], [i], [u] i to, czy je wyrażać, czy nie.W przypadku osób cierpiących na poważną afazję, które nie są w stanie wymówić, zamiast wyrażać głos, używaj kiwania i potrząsania głową.Stopniowo wykonuj ćwiczenia liczenia, opowiadania i indukcji warg, od rzeczownika do czasownika, od pojedynczego słowa do zdania i stopniowo poprawiaj zdolność pacjenta do wyrażania werbalnego.