วิธีการฟื้นฟูสมรรถภาพโรคหลอดเลือดสมอง

วิธีการฟื้นฟูสมรรถภาพโรคหลอดเลือดสมองคืออะไร?

1. การเคลื่อนไหวที่กระตือรือร้น

เมื่อแขนขาที่ผิดปกติสามารถยกตัวเองได้อย่างแข็งขัน การฝึกควรเน้นไปที่การแก้ไขท่าทางที่ผิดปกติอัมพาตของแขนขามักมาพร้อมกับโหมดการเคลื่อนไหวที่ผิดปกติหลังจากจังหวะ นอกเหนือไปจากความแข็งแกร่งที่ลดลงและอาจเป็นได้ทั้งแขนขาบนและล่าง

2. การฝึกซิทอัพ

ท่านั่งเป็นพื้นฐานของการเดินและกิจกรรมในชีวิตประจำวันหากผู้ป่วยสามารถลุกนั่งได้ จะสะดวกในการรับประทานอาหาร ถ่ายอุจจาระ ถ่ายปัสสาวะ และเคลื่อนไหวแขนขาได้สะดวกยิ่งขึ้น

3. การฝึกเตรียมความพร้อมก่อนยืน

ให้ผู้ป่วยนั่งบนขอบเตียง โดยแยกขาออกจากพื้น และด้วยการสนับสนุนของแขนขาส่วนบน ร่างกายจะค่อยๆ เอียงไปทางซ้ายและขวาเขา/เธอสลับใช้รยางค์ส่วนบนที่แข็งแรงเพื่อยกรยางค์ส่วนบนที่ผิดปกติ จากนั้นจึงใช้รยางค์ล่างที่แข็งแรงเพื่อยกรยางค์ล่างที่ผิดปกติครั้งละ 5-6 วินาที

4. การฝึกยืน

ในระหว่างการฝึก สมาชิกในครอบครัวจะต้องให้ความสนใจกับท่ายืนของผู้ป่วย โดยให้เท้าของเขา/เธอยืนขนานกันโดยให้กำปั้นอยู่ตรงกลางนอกจากนี้ข้อเข่าไม่สามารถงอหรือยืดออกมากเกินไป ฝ่าเท้าของเขาอยู่บนพื้นอย่างสมบูรณ์ และนิ้วเท้าไม่สามารถเกี่ยวเข้ากับพื้นได้ฝึกครั้งละ 10-20 นาที วันละ 3-5 ครั้ง

5. การฝึกเดิน

สำหรับผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีก การฝึกเดินเป็นเรื่องยาก และสมาชิกในครอบครัวควรให้ความมั่นใจและสนับสนุนให้ผู้ป่วยออกกำลังกายต่อไปหากเป็นเรื่องยากที่แขนขาที่ผิดปกติจะก้าวไปข้างหน้า ให้เข้ารับการฝึกตามกำหนดเวลาก่อนหลังจากนั้นให้ฝึกเดินช้าๆ เรื่อยๆ แล้วฝึกให้ผู้ป่วยเดินได้อย่างอิสระสมาชิกในครอบครัวสามารถช่วยผู้ป่วยขยับแขนขาที่ผิดปกติไปข้างหน้าได้ครั้งละ 5-10 เมตร

6. การฝึกอบรมแบบก้าวขึ้นและลง

หลังจากฝึกการทรงตัวบนพื้นราบแล้ว ผู้ป่วยสามารถฝึกแบบขั้นบันไดและขั้นลงได้ในเบื้องต้นจะต้องมีการป้องกันและช่วยเหลือ

7. การฝึกความแข็งแกร่งของลำตัว

การออกกำลังกายเช่นการโรลโอเวอร์ ซิทอัพ การทรงตัวในการนั่ง และท่าบริหารสะพานก็มีความสำคัญเช่นกันพวกเขาสามารถปรับปรุงความมั่นคงของลำตัวและวางรากฐานที่ดีในการยืนและเดิน

8. การบำบัดด้วยคำพูด

ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองบางราย โดยเฉพาะผู้ที่เป็นโรคอัมพาตครึ่งซีกขวา มักมีความผิดปกติในการเข้าใจภาษาหรือการแสดงออกสมาชิกในครอบครัวควรเสริมสร้างการสื่อสารโดยไม่ใช้คำพูดกับผู้ป่วยในระยะแรก เช่น การยิ้ม การลูบไล้ และการกอดสิ่งสำคัญคือต้องกระตุ้นความปรารถนาของผู้ป่วยที่จะพูดจากประเด็นที่พวกเขาสนใจมากที่สุด

การฝึกภาษาควรเป็นไปตามหลักการทีละขั้นตอนขั้นแรก ฝึกการออกเสียงของ [a], [i], [u] และต้องการแสดงออกหรือไม่สำหรับผู้ที่มีอาการพิการทางสมองขั้นรุนแรงและไม่สามารถออกเสียงได้ ให้ใช้การพยักหน้าและส่ายหัวแทนการใช้เสียงค่อยๆ ดำเนินการนับ การเล่าซ้ำ และการฝึกใช้คำพูดจากคำนามไปจนถึงกริยา จากคำเดียวไปสู่ประโยค และค่อยๆ ปรับปรุงความสามารถในการแสดงออกทางวาจาของผู้ป่วย