พิสัยของการเคลื่อนไหว: สิ่งสำคัญในการเคลื่อนไหวร่วม

ร่างกายมนุษย์คือการประกอบระบบและโครงสร้างที่ซับซ้อน ซึ่งแต่ละระบบมีวัตถุประสงค์และหน้าที่ต่างกันระบบหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการเคลื่อนไหวและความยืดหยุ่นทางกายภาพคือระบบโครงกระดูก โดยเฉพาะข้อต่อระดับที่ข้อต่อสามารถเคลื่อนที่ได้เรียกว่าช่วงการเคลื่อนไหว (ROM)บทความนี้จะสำรวจแนวคิดเกี่ยวกับระยะการเคลื่อนที่ของข้อต่อ ความสำคัญของระยะการเคลื่อนไหว การปรับปรุง และปัจจัยที่สามารถมีอิทธิพลต่อระยะการเคลื่อนไหวดังกล่าว

1.ช่วงของการเคลื่อนไหวคืออะไร?

ช่วงของการเคลื่อนไหว (ROM) หมายถึงขอบเขตการเคลื่อนไหวปกติที่ข้อต่อสามารถทำได้โดยไม่ทำให้รู้สึกไม่สบายหรือเจ็บปวดเป็นการวัดพื้นฐานของการทำงานในข้อต่อของเรา ซึ่งส่งผลต่อความสามารถของเราในการทำงานประจำวันและมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายโดยทั่วไป ROM จะวัดเป็นองศาและเป็นส่วนสำคัญในสาขาที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ เช่น ศัลยกรรมกระดูก กายภาพบำบัด และเวชศาสตร์การกีฬา

2.ประเภทของช่วงการเคลื่อนไหว

ROM สามารถแบ่งออกได้เป็น 2 ประเภท คือ Active และ Passive

Active ROM: นี่คือระดับการเคลื่อนไหวที่บุคคลสามารถทำได้โดยขยับข้อต่ออย่างแข็งขันโดยใช้กล้ามเนื้อที่ติดอยู่ตัวอย่างเช่น การยกแขนขึ้นเหนือศีรษะเป็นการเคลื่อนไหวที่กระฉับกระเฉง

Passive ROM: นี่คือระดับการเคลื่อนที่ของข้อต่อเมื่อใช้แรงภายนอกแรงภายนอกอาจเป็นนักบำบัดที่ขยับข้อต่อหรือใช้อุปกรณ์เพื่ออำนวยความสะดวกในการเคลื่อนไหว

3.ปัจจัยที่ส่งผลต่อระยะการเคลื่อนไหว

ปัจจัยหลายประการอาจส่งผลต่อ ROM ได้แก่:

1)อายุ: เมื่อคนเราอายุมากขึ้น ข้อต่อของพวกเขามักจะสูญเสียความยืดหยุ่น ซึ่งสามารถลด ROM ได้

2)การบาดเจ็บหรือการบาดเจ็บ: การบาดเจ็บอาจทำให้เกิดอาการบวมและปวด ซึ่งจำกัด ROM

3)โรค: โรคบางชนิด เช่น โรคข้ออักเสบอาจทำให้ข้อตึงและลด ROM ได้

4)ศัลยกรรม: หลังการผ่าตัด ROM อาจถูกจำกัดเนื่องจากความเจ็บปวด บวม หรือการตรึงการเคลื่อนไหว

5)การไม่ใช้งาน: การขาดการเคลื่อนไหวสม่ำเสมออาจทำให้ข้อตึงและ ROM ลดลง

4.ความสำคัญของการรักษา ROM

การรักษา ROM ที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญสำหรับสุขภาพโดยรวมและความเป็นอยู่ที่ดีไม่เพียงช่วยให้เราทำกิจกรรมประจำวันได้อย่างง่ายดาย แต่ยังช่วยป้องกันการบาดเจ็บอีกด้วยROM ที่ดีต่อสุขภาพยังเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับนักกีฬาเพื่อประสิทธิภาพสูงสุดและการป้องกันการบาดเจ็บ

5.จะปรับปรุง ROM ได้อย่างไร?

1)การออกกำลังกายยืดกล้ามเนื้อ: การออกกำลังกายยืดกล้ามเนื้ออย่างเหมาะสมจะช่วยเพิ่มความยืดหยุ่นและระยะการเคลื่อนไหวของข้อต่อได้การเคลื่อนไหวยืดกล้ามเนื้อแบบกำหนดเป้าหมาย เช่น การยืดไหล่ การยืดสะโพก และการยืดเข่าสามารถปรับปรุงการเคลื่อนไหวของข้อต่อได้โดยเฉพาะ

2)การฝึกอบรมการระดมพลร่วม: การฝึกอบรมการระดมพลร่วมเกี่ยวข้องกับการกลิ้งการหมุนและการแกว่งข้อต่อโดยเฉพาะเพื่อเพิ่มช่วงการเคลื่อนไหวและความมั่นคงของข้อต่อการฝึกนี้สามารถทำได้โดยใช้อุปกรณ์ อุปกรณ์ช่วยเหลือ หรือการออกกำลังกายแบบบอดี้เวท

3)การฝึกความแข็งแกร่ง: การฝึกความแข็งแกร่งสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งของกลุ่มกล้ามเนื้อที่รองรับข้อต่อ จึงช่วยเพิ่มความมั่นคงและการเคลื่อนไหวของข้อต่อเลือกการออกกำลังกายแบบฝึกความแข็งแกร่งที่เหมาะสม เช่น การยกน้ำหนัก การฝึกแบบใช้แรงต้าน หรือใช้ยางยืดออกกำลังกาย

4)การออกกำลังกายแบบแอโรบิก: การออกกำลังกายแบบแอโรบิกในระดับปานกลางจะส่งเสริมการไหลเวียนโลหิตและการจัดหาสารอาหารของข้อต่อ ซึ่งส่งผลต่อสุขภาพและความคล่องตัวของข้อต่อเลือกทำกิจกรรมแอโรบิกที่มีแรงกระแทกต่ำ เช่น ว่ายน้ำ ปั่นจักรยาน หรือจ็อกกิ้ง

โดยสรุป การทำความเข้าใจและการรักษาระยะการเคลื่อนไหวของข้อต่อมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการเคลื่อนไหวโดยรวมและสุขภาพกายไม่ว่าจะผ่านการออกกำลังกายเป็นประจำ กายภาพบำบัด หรือการแทรกแซงทางการแพทย์ การทำให้แน่ใจว่า ROM ที่มีสุขภาพดีสามารถปรับปรุงคุณภาพชีวิตได้อย่างมาก และป้องกันภาวะแทรกซ้อนทางกายภาพที่อาจเกิดขึ้นได้

การทดสอบและการฝึกความแข็งแรงแบบไอโซคิเนติกแบบหลายข้อต่อ