توانبخشی تعادل پس از سکته مغزی

پس از سکته مغزی، بیماران اغلب به دلیل قدرت بدنی ضعیف، توانایی ضعیف کنترل حرکت، فقدان آینده نگری موثر و عدم تنظیمات وضعیتی پیشرونده و واکنشی، عملکرد تعادل غیرطبیعی دارند.بنابراین، توانبخشی تعادل می تواند مهمترین بخش بهبودی بیماران باشد.

تعادل شامل تنظیم حرکت بخش های متصل و سطح نگهدارنده است که بر روی مفاصل نگهدارنده عمل می کند.در سطوح مختلف حمایتی، توانایی حفظ تعادل بدن، بدن را قادر می سازد تا فعالیت های روزانه را به طور موثر انجام دهد.

توانبخشی تعادل پس از سکته مغزی

پس از سکته مغزی، اکثر بیماران دچار اختلال تعادل می شوند که به طور جدی بر کیفیت زندگی آنها تأثیر می گذارد.گروه عضلانی مرکزی مرکز زنجیره حرکتی عملکردی است و اساس همه حرکات اندام است.تمرینات قدرتی جامع و تقویت گروه عضلانی مرکزی راه‌های موثری برای محافظت و بازگرداندن تعادل ستون فقرات و گروه‌های عضلانی و تسهیل در تکمیل تمرین هستند.در عین حال، تمرین گروه عضلانی مرکزی به بهبود توانایی بدن برای کنترل در شرایط ناپایدار کمک می کند و در نتیجه عملکرد تعادل را بهبود می بخشد.

تحقیقات بالینی نشان داد که عملکرد تعادل بیماران را می توان با تقویت ثبات مرکزی آنها از طریق تمرین موثر بر روی تنه و گروه های ماهیچه مرکزی بیماران بهبود بخشید.تمرین می تواند با تقویت اثر گرانش در تمرینات، به کارگیری اصول بیومکانیکی و انجام تمرینات ورزشی زنجیره بسته، ثبات، هماهنگی و عملکرد تعادل بیماران را تا حد زیادی بهبود بخشد.

توانبخشی تعادل پس از سکته مغزی شامل چه مواردی است؟

تعادل نشسته

1، جسم جلو (لگن خم شده)، جانبی (دو طرفه) و خلفی را با بازوی ناکارآمد لمس کنید و سپس به حالت خنثی برگردید.

توجه

آ.فاصله دستیابی باید بیشتر از بازوها باشد، حرکت باید شامل حرکت کل بدن باشد و باید تا حد امکان به حد مجاز برسد.

باز آنجایی که فعالیت عضلات اندام تحتانی برای تعادل در نشستن مهم است، مهم است که در هنگام دست زدن به بازوی ناکارآمد، به اندام تحتانی سمت ناکارآمد فشار وارد کنید.

2، سر و تنه را بچرخانید، روی شانه خود به عقب نگاه کنید، به حالت خنثی برگردید و از طرف دیگر این کار را تکرار کنید.

توجه

آ.مطمئن شوید که بیمار تنه و سر خود را می‌چرخاند، در حالی که تنه‌اش به صورت عمودی و باسن خم شده است.

بیک هدف بصری تهیه کنید، فاصله چرخش را افزایش دهید.

جدر صورت لزوم، پا را در سمت ناکارآمد ثابت کنید و از چرخش بیش از حد لگن و ابداکشن خودداری کنید.

دکاری کنید که از دست ها برای حمایت استفاده نشود و پاها حرکت نکنند.

3، به سقف نگاه کنید و به حالت عمودی برگردید.

توجه

بیمار ممکن است تعادل خود را از دست بدهد و به عقب بیفتد، بنابراین مهم است که به او یادآوری کنید که بالاتنه خود را جلوی لگن نگه دارد.

تعادل ثابت

1، هر دو پا را چند سانتی متر از هم باز کنید و به سقف نگاه کنید، سپس به حالت عمودی برگردید.

توجه

قبل از اینکه به سمت بالا نگاه کنید، روند رو به عقب را با یادآوری به لگن برای حرکت به سمت جلو (کشش باسن فراتر از خنثی) با پاهای ثابت اصلاح کنید.

2، هر دو پا را چند سانتی متر از هم باز کنید، سر و تنه را بچرخانید تا به عقب نگاه کنید، به حالت خنثی برگردید و در طرف مقابل این کار را تکرار کنید.

توجه

آ.مطمئن شوید که حالت ایستاده را حفظ کرده و باسن هنگام چرخش بدن در حالت کشیده قرار دارند.

بحرکت پا مجاز نیست و در صورت لزوم، پای بیمار را ثابت کنید تا حرکت متوقف شود.

جارائه اهداف بصری

واکشی در حالت ایستاده

بایستید و با یک یا هر دو دست اشیاء را در جهت جلو، جانبی (هر دو طرف) و عقب بیاورید.تغییر اشیا و وظایف باید بیشتر از طول بازو باشد و بیماران را تشویق کند تا قبل از بازگشت به محدودیت های خود برسند.

توجه

مشخص کنید که حرکت بدن در مچ پا و باسن اتفاق می افتد، نه فقط روی تنه.

پشتیبانی یک پا

کشیدن را با دو طرف اندام به سمت جلو تمرین کنید.

توجه

آ.مطمئن شوید که اکستنشن لگن در سمت ایستاده قرار دارد و باندهای آویزان در مراحل اولیه تمرین در دسترس هستند.

ببا اندام تحتانی سالم قدم به جلو در پله هایی با ارتفاع های مختلف می تواند بار وزنی اندام ناکارآمد را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.