การฟื้นฟูสมรรถภาพการทรงตัวหลังโรคหลอดเลือดสมอง

หลังจากเกิดโรคหลอดเลือดสมอง ผู้ป่วยมักจะมีการทรงตัวที่ผิดปกติเนื่องจากความแข็งแรงทางกายภาพไม่ดี ความสามารถในการควบคุมการเคลื่อนไหวไม่ดี ขาดการมองการณ์ไกลที่มีประสิทธิภาพ และขาดการปรับท่าทางแบบก้าวหน้าและแบบโต้ตอบดังนั้นการฟื้นฟูความสมดุลจึงเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในการฟื้นตัวของผู้ป่วย

ความสมดุลรวมถึงการควบคุมการเคลื่อนไหวของส่วนที่เชื่อมต่อและพื้นผิวรองรับที่กระทำต่อข้อต่อรองรับบนพื้นผิวรองรับที่แตกต่างกัน ความสามารถในการปรับสมดุลของร่างกายช่วยให้ร่างกายสามารถทำกิจกรรมประจำวันได้อย่างมีประสิทธิภาพ

การฟื้นฟูสมดุลหลังโรคหลอดเลือดสมอง

หลังจากเกิดโรคหลอดเลือดสมอง ผู้ป่วยส่วนใหญ่จะมีความผิดปกติของการทรงตัว ซึ่งส่งผลกระทบร้ายแรงต่อคุณภาพชีวิตของพวกเขากลุ่มกล้ามเนื้อแกนกลางเป็นศูนย์กลางของห่วงโซ่การทำงานและเป็นพื้นฐานของการเคลื่อนไหวของแขนขาทั้งหมดการฝึกความแข็งแกร่งที่ครอบคลุมและการเสริมสร้างกลุ่มกล้ามเนื้อแกนกลางเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการปกป้องและฟื้นฟูความสมดุลของกระดูกสันหลังและกลุ่มกล้ามเนื้อ และช่วยให้ออกกำลังกายได้เสร็จสิ้นในเวลาเดียวกัน การฝึกกลุ่มกล้ามเนื้อแกนกลางลำตัวช่วยปรับปรุงความสามารถของร่างกายในการควบคุมในสถานการณ์ที่ไม่มั่นคง จึงช่วยปรับปรุงการทำงานของสมดุล

การวิจัยทางคลินิกพบว่าการทำงานของความสมดุลของผู้ป่วยสามารถปรับปรุงได้โดยการเสริมสร้างความมั่นคงของแกนกลางลำตัวผ่านการฝึกที่มีประสิทธิภาพเกี่ยวกับกลุ่มกล้ามเนื้อลำตัวและแกนกลางลำตัวของผู้ป่วยการฝึกอบรมสามารถปรับปรุงเสถียรภาพ การประสานงาน และการทำงานของสมดุลของผู้ป่วยได้อย่างมาก โดยการเสริมสร้างผลของแรงโน้มถ่วงในการฝึก การใช้หลักการทางชีวกลศาสตร์ และการฝึกออกกำลังกายแบบปิด

การฟื้นฟูสมรรถภาพหลังการทรงตัวหลังโรคหลอดเลือดสมองประกอบด้วยอะไรบ้าง?

การนั่งสมดุล

1. แตะวัตถุที่อยู่ด้านหน้า (สะโพกงอ) ด้านข้าง (ทวิภาคี) และทิศทางด้านหลังด้วยแขนที่ผิดปกติ จากนั้นกลับสู่ตำแหน่งที่เป็นกลาง

ความสนใจ

ก.ระยะเอื้อมควรยาวกว่าแขน การเคลื่อนไหวควรรวมการเคลื่อนไหวทั้งตัว และควรถึงขีดจำกัดให้ใกล้ที่สุด

ข.เนื่องจากกิจกรรมของกล้ามเนื้อส่วนล่างมีความสำคัญต่อความสมดุลในการนั่ง การให้น้ำหนักที่แขนขาที่ผิดปกติเมื่อเอื้อมถึงด้วยแขนที่ผิดปกติจึงเป็นสิ่งสำคัญ

2. หันศีรษะและลำตัว มองย้อนกลับไปที่ไหล่ กลับสู่ตำแหน่งที่เป็นกลาง และทำซ้ำอีกด้านหนึ่ง

ความสนใจ

ก.ตรวจสอบให้แน่ใจว่าผู้ป่วยหมุนลำตัวและศีรษะ โดยให้ลำตัวตั้งตรงและงอสะโพก

ข.กำหนดเป้าหมายที่มองเห็นได้ เพิ่มระยะการเลี้ยว

ค.หากจำเป็น ให้วางเท้าในด้านที่ผิดปกติ และหลีกเลี่ยงการหมุนสะโพกและการลักพาตัวมากเกินไป

ง.ทำให้ไม่ใช้มือพยุงและเท้าไม่ขยับ

3 มองขึ้นไปที่เพดานและกลับสู่ตำแหน่งตั้งตรง

ความสนใจ

ผู้ป่วยอาจสูญเสียการทรงตัวและล้มไปข้างหลัง ดังนั้นสิ่งสำคัญคือต้องเตือนเขา/เธอให้วางร่างกายส่วนบนไว้หน้าสะโพก

การยืนสมดุล

1. ยืนแยกเท้าทั้งสองข้างออกหลายเซนติเมตร แล้วเงยหน้าขึ้นมองเพดาน จากนั้นกลับสู่ท่าตั้งตรง

ความสนใจ

ก่อนที่จะมองขึ้นไป แก้ไขแนวโน้มถอยหลังโดยเตือนสะโพกให้ก้าวไปข้างหน้า (ส่วนขยายสะโพกเกินกว่าปกติ) โดยที่เท้าคงที่

2. ยืนแยกเท้าทั้งสองข้างออกจากกันหลายเซนติเมตร หันศีรษะและลำตัวเพื่อมองย้อนกลับไป กลับสู่ตำแหน่งที่เป็นกลาง และทำซ้ำในอีกด้านหนึ่ง

ความสนใจ

ก.ตรวจสอบให้แน่ใจว่าได้รักษาแนวการยืนและสะโพกอยู่ในตำแหน่งที่ขยายออกเมื่อร่างกายหมุน

ข.ไม่อนุญาตให้ขยับเท้า และเมื่อจำเป็น ให้ยึดเท้าของผู้ป่วยเพื่อหยุดการเคลื่อนไหว

ค.กำหนดเป้าหมายที่มองเห็นได้

ดึงตัวในตำแหน่งยืน

ยืนและหยิบสิ่งของทั้งด้านหน้า ด้านข้าง (ทั้งสองด้าน) และทิศทางด้านหลังด้วยมือเดียวหรือทั้งสองมือการเปลี่ยนแปลงสิ่งของและงานควรเกินความยาวแขน ส่งเสริมให้ผู้ป่วยถึงขีดจำกัดก่อนกลับมา

ความสนใจ

พิจารณาว่าการเคลื่อนไหวของร่างกายเกิดขึ้นที่ข้อเท้าและสะโพก ไม่ใช่แค่บนลำตัวเท่านั้น

การสนับสนุนขาเดียว

ฝึกดึงโดยให้แขนขาทั้งสองข้างก้าวไปข้างหน้า

ความสนใจ

ก.ตรวจสอบให้แน่ใจว่ายืดสะโพกในฝั่งยืน และมีผ้าพันแผลแบบแขวนไว้ในช่วงแรกของการฝึก

ข.การก้าวไปข้างหน้าบนบันไดที่มีความสูงต่างกันโดยมีแขนขาส่วนล่างที่แข็งแรงจะช่วยเพิ่มภาระน้ำหนักของแขนขาที่ผิดปกติได้อย่างมาก